easing finansowy jest prezentowany odmiennie w księgach rachunkowych od leasingu operacyjnego. Z reguły z tym drugim nie ma większych kłopotów. Pytania pojawiają się jednak w przypadku leasingu finansowego: po pierwsze do ewidencji należy wprowadzić przedmiot umowy, po drugie prawidłowo ująć zobowiązanie i płatności rat, a po trzecie – chyba najtrudniejsze – na dzień wyceny wycenić zobowiązanie finansowe.

Podpisanie umowy leasingowej powoduje konieczność wprowadzenia przedmiotu umowy do ewidencji środków trwałych korzystającego. Operacja ta jest księgowana na koncie środków trwałych (lub wartości niematerialnych i prawnych – w zależności od przedmiotu umowy) w korespondencji z kontem rozrachunkowym (zobowiązania z tytułu leasingu finansowego).

Leasingowany środek trwały wprowadzany do ewidencji powinien być w wartości godziwej, a więc się kwocie, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej, pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami.

Oczywiście, korzystający – ponieważ wprowadził do ewidencji przedmiot – dokonuje odpowiednich odpisów amortyzacyjnych.

W trakcie trwania umowy – poza księgowaniem umorzenia – należy ująć płatności rat, które dzielą się na dwie części:

• część kapitałową – która pomniejsza zobowiązanie finansowe z tytułu leasingu finansowego
• część odsetkową – która stanowi koszty finansowe.

Opłata wstępna (jeśli występuje) również jest traktowana jako zobowiązanie (rozrachunki) finansowe.

Página principal Todos los registros